ارتباط مصرف گوشت با گرم شدن زمین؟

تقاضای بیش از حد برای گوشت و افزایش در پرورش دام منجر به مشکلات محیطی نظیر انتشار گازهای گل خانه‌ای و در نتیجه گرم شدن کره ی زمین گشته اند. این مقاله را بخوانید تا در مورد این که گوشت چگونه در گرم شدن کره ی زمین نقش ایفا می کند، مطالب بیشتری بدانید.

مصرف گوشت چگونه به گرمایش جهانی کمک می کند؟

مصرف سالانه ی گوشت در کشور چین، یک رقم تکان دهنده یعنی هفتاد و یک میلیون تن می باشد. این مقدار، بیشتر از دو برابر میزان گوشت مصرف شده در ایالات متحده است.
هنگامی که دهانتان را باز می کنید تا یک لقمه ی بزرگ از همبرگر گوشت گاو بسیار بزرگ خود جدا کنید، آیا شده تا به حال خوردن را رها و به محیط زیست فکر کنید؟ در حالی که خوردن آن همبرگر گوشتی که با پنیر اضافی پر شده است و می تواند منجر به اختلال در سلامتی شما گردد، به هیچ وجه با کاری که با محیط زیست انجام می دهید، مقایسه نمی‌گردد. همه ی ما در مورد تأثیر آلودگی مربوط به خودروها و کارخانه ها در محیط زیست اطلاع داریم. با این حال، آن چه که تعداد بسیار کمی از مردم درک می نمایند، این است که رژیم غذایی آن‌ها، به ویژه گوشت در برنامه ی غذایی‌شان، می تواند منجر به انتشار گازهای گل خانه ای گردد.
گزارشی تحت عنوان "سایه بلند احشام: گزینه ها و موضوعات زیست محیطی" که سازمان خوار و بار و کشاورزی ملل متحد (یعنی فائو) منتشر نموده است، چند حقیقت شگفت انگیز در مورد انتشار گازهای گل خانه‌ای و گرم شدن کره ی زمین ناشی از استفاده کردن از حیوانات به عنوان غذا، فراهم می کرد. این گزارش مطرح می نمود که 18 درصد از انتشار گازهای گل خانه ای در این سیاره، نتیجه ی پرورش دام در سراسر جهان می باشد. در مقایسه با این، انتشار گازهای گل خانه ای از طریق سیستم‌های حمل و نقل که تمام هوا پیماها، قطارها و خود روهای جهان را در بر می گیرد، تنها در برابر 13 درصد از انتشار گازهای گل خانه ای، مسئول بود.

چرا مصرف گوشت منجر به گرم شدن کره ی زمین می گردد؟

افزایش جمعیت جهان

به سبب آن که جمعیت انسان رشد می کند، میزان مصرف گوشت به ویژه گوشت ارزان قیمت نیز افزایش می یابد. بر اساس برآوردهای ارائه شده، به لطف مصرف جهانی افزایش یافته ی گوشت و رشد جمعیت، میزان تولید گوشت تا سال 2020 تا دو برابر افزایش می‌یابد. این مطلب مطرح می گردد تا نتایج بهداشتی و زیست محیطی قابل توجهی برای این سیاره داشته باشد. با افزایش میزان تقاضا، سیستم های صنعتی تولید دام نیز برای افزایش دادن تولید دام تحت فشار قرار می گیرند. همان طور که هارولد ای مونی از مؤسسه ی وودز در مورد محیط زیست در دانشگاه استنفورد می‌گوید، "مردم قصد ندارند که خوردن گوشت را متوقف نمایند". این افزایش در تولید دام نه تنها در کشورهای توسعه یافته بلکه در بسیاری از کشورهای در حال توسعه در سراسر جهان نیز مشاهده می‌شود. شایان ذکر است که در کشورهای در حال توسعه، افرادی که پول بیشتری دارند، مایلند تا مصرف گوشت خود را افزایش دهند.

تولید صنعتی حیوانات مزرعه و انتشار گازهای گل خانه ای

رونقی در تولید حیوانات مزرعه در سال‌های اخیر وجود داشته است. بر اساس برآوردهای ارائه شده توسط سازمان فائو در سال 2008، نزدیک به 56 میلیارد حیوان مزرعه، تولید و هر سال برای مصرف انسان ذبح شدند. حیوانات در اصطبل ها، قسمت هایی در سالن های مرغ داری، صندوق‌های مشبک و قفس های کوچکی محبوس می گردند. این مکان ها، عاری از فضای کافی یا مواد غذایی مناسب برای حیوانات می باشند.
تراکم دام ها در این محفظه‌های کوچک، چند مسئله‌ی زیست محیطی را در پی دارد. که نخستین مورد در میان آن‌ها، تولید میلیون ها تن گاز کربن دی اکسید (CO2) و متان در سال می باشد. رژیم غذایی غیر طبیعی شامل تغذیه با پروتئین بالا مانند دانه های سویا و ذرت، منجر به ایجاد باد گلو و نفخ معده می گردد. این موارد نیز به نوبه خود، انتشار افزایش یافته ای از گاز متان را به دنبال دارند.
جمعیت زیاد حیوانات مزرعه، به طور مستقیم منجر به ایجاد فضله ی حیوانی بیش از حد و مقدار بسیار زیادی کود حیوانی می گردد. بر طبق دفتر شماره ی 68 اداره ی ثبت فدرال در سازمان حفاظت از محیط زیست ایالات متحده در سال 2003، تنها در ایالات متحده، حیوانات مزرعه که محبوس شده اند، نزدیک به 500 میلیون تن زباله ی جامد و مایع در یک سال تولید می کنند. مدیریت فضله‌ی حیوانات مزرعه و مصرف آن‌ها منجر به انتشار گاز متان و نیتروس اکساید می گردد.
گاز کربن دی اکسید که تأثیر مستقیمی بر گرم شدن کره ی زمین دارد، به علت تولید مقدار زیادی کود شیمیایی برای تولید محصولات خوراکی، پرورش حیوانات و حمل و نقل آن‌ها انتشار می یابد. سوخت‏های فسیلی که برای تولید کودهای شیمیایی نیتروژن دار مصنوعی سوزانده می شوند، منجر به انتشار حجم زیادی از گاز کربن دی اکسید در سال می گردند. شایان ذکر است که این کودهای نیتروژن دار برای رویاندن غذای حیوانات مزرعه (عمدتاً شامل ذرت و دانه‌های سویا) مورد استفاده قرار می گیرند.

استفاده از زمین برای پرورش گیاهانی که دام ها استفاده می کنند

برای نگه داشتن امکانات تولید حیوانات بزرگ و آماده سازی زمین برای تولید مواد خام، تبدیل گسترده ای از مناطق جنگلی و زمین‌های زراعی به زمین های کشاورزی وجود داشته است. بر طبق ابتکار دام، محیط زیست و توسعه یا LEAD (پروژه ای برای ترویج استراتژی های تولید دام به لحاظ زیست محیطی پایدار)، حدود دو سوم از زمین های کشاورزی برای پرورش خوراک دام مورد استفاده قرار می گرفت، در حالی که تنها از 8 درصد این زمین ها به منظور رشد دادن مواد غذایی برای مصرف مستقیم انسان استفاده می شد. گزارشی از بی بی سی برآورد نمود که "گاوها و گوسفندان برای هر یک کیلو گرم گوشتی که تولید می کنند، به 8 کیلو گرم غلات نیاز دارند". اگر مصرف گوشت، پیوسته به همان میزان افزایش یابد، می‌تواند استفاده‌ی دو سوم دیگر از زمین ها را نسبت به آن چه که در حال حاضر استفاده می شود، در پی داشته باشد. این مورد منجر به جنگل زدایی انبوه و انتشار گاز کربن دی اکسید خواهد گشت. به عنوان مثال در برزیل، تخریب گسترده ای از جنگل های انبوه به منظور ایجاد زمین برای رویاندن دانه های سویا وجود داشته است.
پوشش گیاهی از بین رفته و نیز جنگل های ناپدید شده منجر به انتشار کربن ذخیره شده به اتمسفر شده اند. به علاوه این مورد، آزاد کردن انتشار گاز کربن دی اکسید را نیز در پی داشته است که به طور مستقیم به علت فرسایش زمین، کشت خاک و بیابان زایی ایجاد می گردد.

استفاده از سایر منابع طبیعی

منابع حیاتی دیگری نیز وجود دارند که به دلیل مصرف و تولید افزایش یافته ی گوشت در سراسر جهان، رفته رفته کاهش می یابند. در حالی که جریان حاصل از کودهای شیمیایی منجر به مرگ نواحی در مناطق ساحلی و تخریب صخره های مرجانی می گردد، صنعت جهانی دام از آب شیرین استفاده می‌کند، پوشش های جنگل های بزرگ را تخریب و مخازن کربن تولید می کند. زمین مورد استفاده برای حیوانات تولید شده و کود شیمیایی مورد استفاده برای رویاندن مواد غذایی همراه با اثرات مربوط به کشاورزی حیوانی در کیفیت هوا، آب و خاک، مشکلات شدید زیست محیطی و گرم شدن کره ی زمین را به دنبال داشته اند.

چه راه حل های امکان پذیری وجود دارند؟

سیاست گذاران باید تأثیر تولید و مصرف گسترده ی گوشت را در وضعیت آب و هوایی درک نمایند و اقدامات کافی برای رسیدگی به این وضعیت انجام دهند. می توان از طریق روش های زیر به این مورد دست یافت.
باید مقررات در زمینه‌ی امکانات تولید دام افزایش یابند تا انتشار گازهای گل خانه ای محدود گردد.
رژیم غذایی حیوانات باید به گونه ای در نظر گرفته شود که عمل تخمیر روده ای و در نتیجه انتشار گاز متان را کاهش دهد.
به جای دفع محصولات فرعی حیوانات، می توان از فضولات آن‌ها برای تولید سوخت های زیستی استفاده نمود.
سیاست گذاران باید مشوق هایی برای شیوه های مدیریتی بهتر ارائه دهند.
ما می‌توانیم به عنوان یک فرد از طریق کمتر مصرف کردن گوشت در این کار سهیم شویم.
به سبب آن که تقاضا برای گوشت و تخم مرغ افزایش می یابد، بنا بر این بر میزان تولید نیز افزوده خواهد شد. علاوه بر این، کشورهایی نیز وجود دارند که به تجارت کردن برای پاسخ دادن به تقاضای مواد غذایی و گوشت محلی تکیه می نمایند. این مورد باز هم هزینه‏های زیست محیطی مربوط به مصرف گوشت را افزایش می دهد. به منظور کاهش آسیب زیست محیطی ناشی از تولید گوشت، باید تغییری نه تنها در شیوه های تولید بلکه در الگوی مصرف افراد نیز وجود داشته باشد. همان طور که راجندرا پاچائوری، رئیس هیأت بین دولتی سازمان ملل در مورد تغییرات آب و هوایی می گوید، "حداقل در ابتدا، برای یک روز در هر هفته گوشت نخورید و مصرف گوشت را از آن زمان به بعد به تدریج کاهش دهید". اگر هر فرد تلاش نماید تا این کار را انجام دهد، این می تواند بهترین روش برای ذخیره‌ی منابع محدود و رو به کاهش ما محسوب گردد و از سیاره ی ما در مقابل آلودگی و گرمایش جهانی محافظت نماید.